هدف از تأسیس کعبه، توجه عبادت کنندگان الهی به سمت آن است و چون عبادت برای انسان ضروری است و این سنّت دیرپای الهی، قابل زوال نیست و همچنین حج همچون نماز از پایه های اصیل اسلامْ شناخته شده و یکی از بارزترین چهره های عبادی بشر است، بنابراین، حفظ کعبه از گزند تهاجم و پاسداری از آن، جزو برنامه های حتمی خداوند خواهد بود. از این رو خداوند اصحاب فیل را که قصد نابودی اصل کعبه را داشتند با اعجاز غیبی به هلاکت رساند و خوشه های سرسبز و خرم آنها را به کاه نیم خورده مبدل ساخت و نقشه ددمنشانه آن را در ضلالت قرار داد1. اگر در بعضی از ادوار تاریخ، کعبه مورد تهاجم و آسیب واقع شده، نکته ای دارد که در تحلیل پیوند بین کعبه و امامت و اهمیّت مقام والای امامت تبیین خواهد شد وگرنه هر ظالمی بخواهد به حریم کعبه تجاوز کند و آن را از بین ببرد یا از حج زائران جلوگیری کند و با آنان با ستمگری رفتار کند، پیش از آنکه به کار ننگین خود کامیاب شود، گرفتار عذاب الیم خواهد شد. در این باره، قرآن کریم حتی تصمیم اِعمال ظلم درباره حج و زیارت کعبه را گرچه به مرحله عمل هم نرسیده باشد، موجب انتقام الهی دانسته، می فرماید: هر کس با اراده ستمگری لباس اِلحاد را دربر کُنَد و بخواهد این راه الهی را ببندد و مردم را از زیارت کعبه و عبادت آن منصرف کند او را عذاب دردناک می چشانیم: (ومن یرد فیه بإلحادٍ بظلمٍ نذقه من عذابٍ ألیم)2. در این آیه شریفه از کعبه و مسجد الحرام به عنوان مرکز قداست و حرمت که اراده ستمگرانه در آن، مایه عذاب الهی خواهد بودیادشده است.

منبع:سایت اسراء