هدایت را مى‌ توان  به خداوند نسبت داد، ولى ضلالت و گمراهى را نمى‌توان .

هدایت و ضلالت مانند نور و تاریکى است. چنین نیست که نور یک حقیقت باشد

 و تاریکى حقیقتى دیگر و در کنار آن باشد، بلکه تاریکى همان نبودن نور است.

 گمراه ساختن از ناحیه خداوند یعنى همان قطع هدایت.

اگر کسى هدایت تشریعى را نپذیرفت و خواهان هدایت الهى نبود،

خداوند نیز بنا به خواست خود او،

 هدایت تکوینى خود را براى او نمى‌فرستد و شخص گمراه به حال خود رها مى‌شود...

مأخذ: (قرآن در قرآن، صفحات 197 ـ 198)
سایت اسرا

خدایا توراهی هستیم که پیچ و خمش زیاده

از تو میخواهیم مارا به راه راست هدایت کنی و

در این راه گناهانمان را همچون برگهای پاییزی بریزانی

آمین یا اله العالمین

بعونک یا الله...

امام رضا علیه السلام فرمود

مبادا اعمال نیک را به اتکاى دوستى آل محمد علیهم السلام رها کنید

و مبادا دوستى آل محمد علیهم السلام را به اتکاى اعمال صالح از دست بدهید

زیرا هیچ کدام از ایـن دو , به تنهایى پذیرفته نمى شود

بحار الانوار,ج 78,ص 348

پنج صفت مهم

پنج صفت است که در هر کس نباشد امید چیزى از دنیا و آخرت به او نداشته باشید:

ـ کسى که درنهادش اعتماد نبینى

ـ و کسى که در سرشتـش کرم نیابـى

ـ و کسـى که در آفرینشـش استـوارى نبینى

ـ و کسى که در نفسش نجابت نیابى

ـ و کسى که از خدایش ترسناک نباشد

تحف العقـول, ص 446 وبحارالانوار,ج 78,ص 339

نتیجه رضایت از خدا

 خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود

برخورد مناسب با چهار گروه

با سلطان و زمامـدار با تـرس و احتیاط همراهى کن -

وبا دوست با تواضع و فرو تنی -

و با دشمـن بـا احتیـاط و اجتناب -

و بـا مـردم بـا روى خـوش -

بحارالانوار,ج78,ص 356

یک نصفه خرما را چنان بزرگ نمایـد که ماننـد کـوه احد باشد -

بحارالانوار, ج 78,ص 346

نتیجه خدمت به مؤمن

هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند

 در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد

اصول کافى, ج 3, ص 268

حسن ظن به خدا

به خداوند خوشبین باش، زیرا هر که به خدا خوشبین باشد،

 خدا با گمان خـوش او همراه است

و هر که به رزق و روزى اندک خشنود باشد، خـداوند به کردار اندک او خشنود باشد

و هر که به اندک از روزى حلال خشنود باشـد، بارش سبک و خانـواده اش در نعمت باشد

و خـداوند او را به دنیا و دوایـش بینا سازد و او را از دنیا

به سلامت به دارالسلام بهشت می رساند

تحف العقول,ص 449

حقیقت توکل

از امام رضا علیه السلام از حقیقت تـوکل سـوال شـد، فرمـود:

این که جز خدا از کسـى نترسى

تحف العقول,ص 445

سلاح پیامبران

حضـرت رضا علیه السلام همیشه به اصحاب خـود مـى فـرمود:

بر شما باد اسلحه پیامبران

 پرسیدند : اسلحه پیـامبـران چیست؟ فـرمـود: دعا

اصـول کـافـى , ج 4,ص 214

صله رحم با کمترین چیز

پیوند خـویشـاوندى را بر قرار کنید گر چه با جرعه آبى باشد -

وبهترین پیوند خـویشـاونـدى، خـود دارى از آزار خـویشـاونـدان است -

حف العقول,ص 445

ویژگیهاى دهگانه عاقل

عقل شخص مسلمـان تمـام نیست, مگر ایـن که ده خصلت را دارا بـاشـد -

ـ از او امید خیر باشد

ـ از بدى او در امان باشند

ـ خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد

ـ خیر بسیار خود را اندک شمارد

ـ هـر چه حـاجت از او خـواهنـد دلتنگ نشـود

ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود

ـ فقـر در راه خـدایـش از تـوانگـرى محبـوبتـر بـاشــد

ـ خـوارى در راه خـدایـش از عزت بـا دشمنـش محبـوبتـر بـاشــد

ـ گمنـامـى را از پـر نـامـى خـواهـانتـر بـاشـد

ـ سپس فـرمـود: دهمى چیست و چیست دهمى ؟ به او گفته شـد: چیست؟

فـرمـود: کسی را ننگـرد جز ایـن که بگـویـد او از مـن بهتـر و پـرهیز کـارتـــر است

تحف العقول، ص 443

نتیجه کار خوب وبد

پنهان کننده کار نیک (پاداشش) برابر هفتاد حسنه است -

و آشکار کننده کار بد سـر افکنـده است -

و پنهان کننـده کـار بـد آمـرزیـده است -

اصول کافى,ج 4,ص 160

سه ویژگى برجسته مومن

مـومـن ، مـومـن واقعى نیست، مگـر آن که سه خصلت در او بـاشــد:

سنتـى از پـروردگـارش و سنتـى از پیـامبـرش و سنتـى از امـامـش -

اما سنت پروردگارش، پـوشاندن راز خود است -

اما سنت پیغمبرش ، مدارا و نرم رفتارى با مردم است -

اما سنت امامـش، پس صبر کردن در زمان تنگدستـى و پریشان حالى است -

اصـول کـافـى, ج 3,ص 339 و تحف العقـــول, ص 442

خوشی وعیش دنیا

از حضـرت امـام رضا علیه السلام: دربـاره خـوشـى در دنیـا سـوال شـد،

فـرمـــــود وسعت منزل وزیادى دوستان

بحارالانوار, ج 76,ص 152

بخیل و حسود

بخیل را آسایشى نیست -

و حسود راخوشى و لذتى نیست -

و پادشاهان را وفایى نیست -

و دروغگو را مروت و مردانگى نیست -

تحف العقول,ص 450

التماس دعا

هر عبادتی، خلوص در آن اعتبار شده و مدّ نظر قرار می گیرد:

 (ألا لله الدّینُ الخالص)

1. امّا تجلّی این خلوص در برخی از عبادات نمایانتر و طرد شرک در آن قویتر و آشکارتر است.

 از جمله این عبادات حج است که توحید در آن تجسّم یافته

و از آغاز تا انجامش نمونه ای از توحید

 و طرد شرک است، و از همین رو ترک حج، کفر قلمداد شده است:

 (ولله علی النّاس حجُّ البیت من استطاع

 إلیه سبیلا ً ومن کفر فإنَّ الله غنی عن العالمین)

2. پس حجْ ایمان و توحید، و ترک آن کفر عملی است. معنای تجلّی توحید

در حج این است که توحید چون در درجات خود تنزل کند و در چشم اندازها و مظاهر

 خویش جلوه‌گر شود، به حج مبدل می‌گردد و اگر حج به سوی خدای سبحان

 صعود کرده، در معارجْ راه ترقی طی کند،

 به خداوند عرش می‌رسد، یا به توحید مبدل می‌شود؛ یعنی تبدیل به

 عقید‌ه‌ای می‌شود که چیزی

 آن را آلوده نمی‌کند و یقینی می‌شود که شک و گمان بر

 آن دست نمی‌ساید، چنانکه

امام صادق (علیه السلام) فرمود: به عرش می پیوست چنان که

 میان او و خدا حجابی نمی بود:

«… حتی یلصق بالعرش، ما بینه وبین الله حجاب»

3. از امام صادق (علیه السلام) در دعای سفر حج، روایت شده است

که پس از ادای کلمات فرج فرمود:

«… بسم الله دخلت، بسم الله خرجت وفى سبیل الله…» تا آنکه فرمود: «فإنّما أنا عبدک وبک ولک»

4. کسی که به زبان دعا آگاهی و احاطه دارد تفاوت میان این سخن آن حضرت که فرمود:

«فإنّما أنا عبدک وبک ولک» را با دیگر ادعیه و اوراد، به خوبی در می یابد. چون هدف مهم در

این نیایش ویژه، ذات خدای سبحان و لقای اوست، نه اسمی از اسمای حسنای حضرتش.

بر اساس این روایت، حج سیر به سوی خدا و رفتن برای دیدار او و تلاش برای نزدیکی

 به خدایی است که در عین علوّ و والایی، نزدیک و در عین نزدیکی بس والا و بالاست:

«فى علوه دان وفى دنوه عال»

5 و نیل به جوار کسی است که از رگ گردن به آدمی نزدیکتر است: (أقرب إلیه من حبل الورید)

6 و روشن است که بنده جز با توحید دایم و ناب و طرد شرک جلیّ و خفی

 به مولایش تقرب نمی جوید.

 شاهد دیگر، سخن پیغمبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) است که در سفر

حج پس از حمل جهازبر راحله اش فرمود: 

 این حجّی است که در آن نه ریایی است و نه سمعه ای:

«هذه حجة لا ریاء فیها ولا سُمْعة». سپس فرمود: هر کس توشه حج فراهم آورد

و در توشه‌اش چیز حرامی باشد، خداوند حج او را نخواهد پذیرفت:

«من تجهز وفى جهازه عَلَمٌ حرام لم یقبل الله منه الحج»

7. مطلب مزبور را از کلام دیگر آن حضرت نیز، که فرمود: حجر الأسود به منزله

 دست راست خدا در زمین برای میثاق است،

می توان استفاده کرد: «استلموا الرکْن فإنه یمین الله فى خلقه یصافح بها خلقه

 مصافحة العبد أو الرجل، یشهد لمن استلمه بالموافاة»

8. با تدبر در این بیانها روشن می شود که حج نمونه ای از توحید جامع است

 و در این فرموده الهی متجلّی است:

 (تعالوا إلی کلمةٍ سواءٍ بیننا وبینکم أن لا نعبد إلاّ الله ولا نشرک به شیئاً ولا یتَّخذ بعضنا بعضاً أرباباً من دون الله)

9. حاصل آنکه: حجْ توحید ممثل است و توحید همان فطرتی است که خداوند انسانها را بر آن سرشته است و

 دگرگونی برای آن نیست.